Zmiany jakie pacjent uzyskuje w czasie psychoterapii są uwarunkowane wieloczynnikowo. Możemy powiedzieć, że tym co je umozliwia jest relacja z psychoterapeutą. Nie tylko to co jest wyrażane, omawiane w dialogu terapeutycznym, ale także i to co zawiera się klimacie tego dialogu. Za czynnik leczący w psychoterapi uważa się także zwiększenie obszaru świadomości. Pacjent odkrywa wiedzę o sobie, która do tej pory nie była mu dostępna, a miała znaczący wpływ na jego myślenie, przeżywanie, zachowanie, czy też powtarzanie pewnych schematów funkcjonowania. Pozwala mu to zwiększyć wpływ na swoje życie, wybory. Istotną rolę w psychoterapii przypisuje się omawianiu relacji pomiędzy psychoterapeutą a pacjentem, czyli tzw. analize przeniesienia, a więc pewnych wzorców emocjonalnych i zachowań, które pacjent rzutuje na relację z terapeutą. Przeniesienie jest przyczyną nieudanych, zaburzonych relacji z innymi, ponieważ powoduje, że osoba przeżywa innych zgodnie z nieświadomą matrycą, a to skutkuje tym, że ten obraz jest zniekształcony, a sposób reagowania jest nieadekwatny. Uświadomienie sobie przez pacjenta zjawisk przeniesieniowych i całokształt procesu psychoterapii wpływa na zmianę jakości jego życia, samopoczucia, poprawy w obszarze relacji z innymi ludźmi, kształtuje pozytywny stosunek do samego siebie, pozwala się rozwijać i przeżywać satysfakcję w życiu, uwalnia zasoby pacjenta.